Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

A plant

  • 1 dissero

    I
    disserere, disseravi, disseratus V TRANS
    unfasten, unbar; unlock
    II
    disserere, disserui, disseritus V TRANS
    plant/sow at intervals; scatter/distribute, plant here/there; separate/part
    III
    disserere, dissevi, dissitus V TRANS
    plant/sow at intervals; scatter/distribute, plant here/there; separate/part
    IV
    disserere, dissui, disstus V
    arrange, dispose, set in order; discuss; examine; explain, set out in words

    Latin-English dictionary > dissero

  • 2 parthenium

    parthĕnĭum, ii, n., = parthenion, the name of several plants.
    I.
    A plant, called also perdicium, Plin. 22, 17, 20, § 43.—
    II.
    A plant, called also leucanthes or tamnacus, Plin. 21, 30, 104, § 176.—
    III.
    A plant, called also linozostis, hermupoa, and mer curialis, Plin. 25, 5, 18, § 38.—
    IV.
    A plant, called also chrysocollis, q. v.

    Lewis & Short latin dictionary > parthenium

  • 3 nardus

        nardus ī, f, νάρδοσ, an Indian plant yielding nard-oil: lenis, O.—Nard-balsam, nard-oil: Assyria, H.
    * * *
    unguent/balsam/oil of nard (an aromatic plant); the plant nard

    Latin-English dictionary > nardus

  • 4 pangō

        pangō pepigī or pēgī (old panxī), pāctus, ere    [PAC-], to fasten, make fast, fix, drive in: ut clavum pangat, L.—Fig., to make, compose, write, record: maxuma facta patrum, celebrate, Enn. ap. C.: poëmata, H.: de pangendo, quod me adhortaris, nihil fieri potest: Temptamenta tui, contrive, V.— To fix, settle, determine, agree upon, agree, covenant, conclude, stipulate, contract (only perf. stem): terminos, quos Socrates pegerit: quos (finīs) lex pepigerat: ne medicamento uteretur: pacem nobiscum pepigistis, ut, etc., L.: pepigere, capesserent, etc., Ta.: obsides dare, L.: fraudem ulcisci, Ta.: nec quae pepigere recusent, V.: pretium, quo pepigerant, L.: tanti enim pepigerat, L.— To promise in marriage, betroth: alquam lecto nostro, O.: quae pepigere viri, the marriage contract, Ct.
    * * *
    I
    pangere, panxi, panctus V TRANS
    compose; insert, drive in, fasten; plant; fix, settle, agree upon, stipulate
    II
    pangere, pegi, pactus V TRANS
    compose; insert, drive in, fasten; plant; fix, settle, agree upon, stipulate
    III
    pangere, pepigi, pactus V TRANS
    compose; insert, drive in, fasten; plant; fix, settle, agree upon, stipulate

    Latin-English dictionary > pangō

  • 5 papȳrus

        papȳrus ī, f, πάπυροσ, the paper-plant, paper-reed, papyrus; hence, a garment of papyrus-bark: succinctus patriā papyro, Iu.—Paper (of papyrus-bark), Ct., Iu.
    * * *
    papyrus, the plant (reed); a garment or "paper" made from the papyrus plant

    Latin-English dictionary > papȳrus

  • 6 serō

        serō sēvī, satus, ere    [1 SA-], to sow, plant: in iugero agri medimnum tritici seritur: frumenta, Cs.: serit arbores, quae alteri saeculo prosint: Nullam sacrā vite prius severis arborem, H.: alqd in solo: hordea campis, V.: (arbores) meā manu satae.—Of land, to bestrew, plant, sow, cultivate: quot iugera sint sata: iste serendus ager, O.—Of persons, to beget, bring forth, produce: sunt Bruti serendi: nec fortuito sati et creati sumus.—Usu. P. perf., begotten, born, sprung: Ilia cum Lauso de Numitore sati, O.: largo satos Curetas ab imbri, O.: sata Tiresiā Manto, O.: non sanguine humano satum se esse, L.: satus Anchisā, son of Anchises, V.: satae Peliā, daughters of Pelias, O. —Fig., to sow the seeds of, found, establish, produce, cause, excite: mores: cum patribus certamina, stir up, L.: civilīs discordias, L.— To scatter, spread, disseminate: apud plebis homines crimina in senatum, L.: Rumores, V.
    * * *
    I
    serere, serui, sertus V
    wreath; join, entwine, interweave, bind together; compose; contrive
    II
    serere, sevi, satus V
    sow, plant; strew, scatter, spread; cultivate; beget, bring forth
    III
    serius, serissime ADV
    late, at a late hour, tardily; of a late period; too late (COMP)

    Latin-English dictionary > serō

  • 7 sistō

        sistō stitī, status, ere    [STA-], to cause to stand, place, set, set up, fix, plant: me gelidis convallibus, V.: In litore siste gradum, plant your foot, O.: iaculum clamanti in ore, plant the dart in his face, V.: Victima Sistitur ante aras, O.: aciem in litore, V.—With two acc, to cause to be placed: tutum patrio te limine sistam, i. e. will see you safe home, V.: victores domos reduces sistatis, L.— To place, convey, send, lead, take, conduct, bring: Officio meo ripā sistetur in illā Haec, will be carried by me to, etc., O.: (vos) facili iam tramite sistam, V.: Annam huc siste sororem, V.—With pron reflex., to betake oneself, present oneself, come: des operam ut te ante Kal. Jan., ubicumque erimus, sistas: Hic dea se rapido nisu Sistit, V.—In judicial proceedings, of persons, to produce, cause to appear: promittere Naevio sisti Quinctium, that Quinctius shall appear to answer Naevius: puellam sistendam promittat (i. e. fore ut puella sistatur in iudicio), L.; cf. vas factus est alter eius sistendi, ut, etc., i. e. as surety for his appearance. —In the phrase, vadimonium sistere, to make good the vadimonium, keep the undertaking, i. e. appear to answer: vadimonium sistit.—Ellipt.: testificatur, P. Quinctium non stitisse, et se stitisse (sc. vadimonium).— To cause to stand, fix, establish, confirm: rem Romanam magno turbante tumultu, V.—Ellipt. (sc. se), to stand firm, endure: qui rem p. sistere negat posse.— To arrest, stop, check, cause to halt: legiones, L.: nec sisti vis hostium poterat, Cu.: se ab effuso cursu, L.: aquam fluviis, V.—With gradum or pedem: qui (exercitus), ut non referat pedem, sistet certe, i. e. will halt, if not retreat: Siste gradum, V.: in primo limine siste pedem, O.: sistere contra (sc. pedem), i. e. make a stand, V.: sistunt Amnes, halt, V.: Incerti, ubi sistere detur, to rest, stay, V.—Fig., to end, put an end to, stop, cause to cease, check: fugam, L.: lacrimas, O.: Pace tamen sisti bellum placet, O.: sitim, allay, O.— Pass impers., to be checked, be endured, be remedied.—Only in phrases with posse: totam plebem... nec sisti posse ni omnibus consulatur, and no relief is possible, but, etc., L.: si domestica seditio adiciatur, sisti non posse, the case is hopeless, L.: vixque concordiā sisti videbatur posse, that the crisis could scarcely be met, even by union, L.: qualicunque urbis statu, manente disciplinā militari sisti potuisse, any condition is endurable, etc., L.
    * * *
    sistere, stiti, status V
    stop, check; cause to stand; set up

    Latin-English dictionary > sistō

  • 8 consero

    1.
    con-sĕro, sēvi, sĭtum or sătum, 3, v. a. ( perf. conseruerit, Col. 3, 4, 2; Aur. Vict. Epit. 37, 3; Dig. 6, 1, 38; v. 1. sero).
    I. A.
    Lit.:

    agros,

    Cic. N. D. 2, 52, 130; Verg. E. 1, 73; Cato, R. R. 6, 1; Dig. 7, 1, 9, § 6; cf.:

    ager diligenter consitus,

    Cic. Sen. 17, 59:

    ager arbustis consitus,

    Sall. J. 53, 1; and:

    consitus an incultus (locus),

    Quint. 5, 10, 37:

    Ismara Baccho (i. e. vino),

    Verg. G. 2, 38:

    vineam malleolo,

    Col. 5, 5, 6:

    arva frumento,

    Curt. 7, 4, 26.— Absol.:

    in alieno fundo,

    Dig. 6, 1, 38:

    in alienum fundum,

    ib. 41, 1, 9.—
    2.
    Transf.:

    arva mūliebria (Venus),

    Lucr. 4, 1107; cf. Sol. 9 fin. —Hence, conserentes dii, who preside over generation, Arn. 5, 169.—
    B.
    Transf., of columns, to plant, set:

    aera (rostra) columnis consita,

    Claud. VI. Cons. Hon. 49.—
    C.
    Trop.:

    (sol) lumine conserit arva,

    strews, fills, Lucr. 2, 211: consitus sum Senectute, * Plaut. Men. 5, 2, 4: caeca mentem caligine Theseus consitus, * Cat. 64, 208.—
    II.
    To sow, plant:

    olivetum,

    Varr. R. R. 1, 24:

    hoc genus oleae,

    Cato, R. R. 6, 1:

    arborem,

    Liv. 10, 24, 5; Curt. 6, 5, 14; 7, 2, 22:

    zizyphum,

    Pall. Apr. 4:

    palmas,

    id. Oct. 12:

    (vitem) Narbonicam,

    Plin. 14, 3, 4, § 43; Cato ap. Plin. 14, 4, 5, § 46.—
    B.
    Transf. (cf. I. B. supra): extra vallum stili caeci, mirabilem in modum consiti, set, Auct. B. Afr. 31.
    2.
    con-sĕro, sĕrŭi, sertum, 3 ( perf. consevisti, Fronto, Ep. ad Ver. 8), v. a., to connect, entwine, tie, join, fit, bind into a whole (syn.: conecto, conjungo, contexo, etc.; class. in prose and poetry; most freq. in the signif. II. B., and in the histt.).
    I.
    In gen.
    A.
    Lit.
    (α).
    With acc. with or without abl.:

    lorica conserta hamis auroque,

    Verg. A. 3, 467; cf.:

    tegumen spinis,

    id. ib. 3, 594 (illigatum spinis, Serv.); cf. Tac. G. 17: monile margaritis gemmisque, * Suet. Galb. 18:

    vincula, quīs conserta erant vehicula,

    Curt. 9, 1, 17; cf.:

    conserta navigia,

    entangled, id. 4, 3, 18:

    scutis super capita consertis,

    overlapping, id. 5, 3, 23:

    rudis arbor conseritur (for navigating),

    Luc. 3, 512; cf. id. 4, 136.—
    (β).
    With acc. and dat.:

    alium (truncum) alii quasi nexu conserunt,

    Curt. 6, 5, 15.—
    B.
    Trop.:

    quid juvat nocti conseruisse diem?

    Ov. Am. 3, 6, 10:

    exodia conserta fabellis Atellanis,

    Liv. 7, 2, 11;

    v. exodium: virtutes consertae et inter se cohaerentes,

    Sen. Ep. 90, 3: ita ordo rerum tribus momentis consertus est, * Quint. 5, 10, 71:

    sermonem,

    to interchange words, converse, Curt. 8, 12, 5; Fronto l. l.—
    II.
    In partic.
    A.
    To join, connect, unite together:

    teneros sinus,

    Tib. 1, 8, 36:

    femur femori,

    id. 1, 8, 26; cf.:

    latus lateri,

    Ov. H. 2, 58.—
    B.
    Esp., to unite in hostility, for contest, to bring together; so most freq. manum or manus, to engage in close combat, to join hand to hand, to join battle:

    signa contulit, manum conseruit, magnas copias hostium fudit,

    Cic. Mur. 9, 20; so Plaut. Mil. 1, 1, 3; Sall. J. 50, 4; Nep. Dat. 8, 4; id. Ages. 3, 6; Liv. 21, 41, 4 al.:

    manum cum hoste,

    Varr. L. L. 6, § 64 Müll.; Cic. Att. 7, 20, 1; Nep. Hann. 4, 2:

    manus inter se,

    Sall. H. 1, 41, 19 Dietsch; Liv. 7, 40, 14; Ov. H. 12, 100:

    manus cum imparibus,

    Liv. 6, 12, 8:

    cum hoste manus,

    id. 21, 39, 3:

    consertis deinde manibus,

    id. 1, 25, 5:

    dextras,

    Stat. S. 1, 6, 60:

    pugnam,

    Liv. 21, 50, 1; cf. id. 21, 8, 7; Tac. A. 2, 10:

    pugnam inter se,

    Liv. 32, 10, 8:

    pugnam seni,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 43:

    proelia,

    Verg. A. 2, 398; Liv. 5, 36, 5; Curt. 8, 13, 12:

    certamen,

    Liv. 35, 4, 2:

    bella,

    Val. Fl. 3, 31:

    bella bellis,

    Luc. 2, 442:

    acies,

    Sil. 1, 339; cf.:

    conserta acies,

    hand-to-hand fighting, Tac. A. 6, 35.— Mid.:

    navis conseritur,

    enters the fight, Liv. 21, 50, 3:

    duo acerrimā pugnā conserti exercitus,

    Val. Max. 3, 2, 1.—Rarely absol.:

    levis armatura ab lateribus cum levi armaturā,

    Liv. 44, 4, 6.—
    2.
    Trop.:

    haud ignotas belli artes inter se conserebant,

    Liv. 21, 1, 2.—
    3.
    Transf., of judicial controversy: manum in jure or ex jure conserere, to make a joint seizure (this was done by the litigant parties laying hands at the same time upon the thing in dispute, each one claiming it as his own): si qui in jure manum conserunt, XII. Tab. ap. Gell. 20, 10, 7: non ex jure manum consertum sed mage ferro rem repetunt, Enn. ib. § 4 (Ann. v. 276 Vahl.); cf. also Varr. L. L. 6, § 64 Müll., and Cic. Fam. 7, 13, 2: ibi ego te ex jure manum consertum voco, etc., I summon you in an action for possession, etc., a judic. formula in Cic. Mur. 12, 26; id. de Or. 1, 10, 41.—Hence, * con-sertē, adv., from consertus, a, um (acc. to I. A.), not used as P. a., as if bound or fastened together, in connection:

    omnia necesse est conligatione naturali conserte contexteque fieri,

    Cic. Fat. 14, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > consero

  • 9 conserte

    1.
    con-sĕro, sēvi, sĭtum or sătum, 3, v. a. ( perf. conseruerit, Col. 3, 4, 2; Aur. Vict. Epit. 37, 3; Dig. 6, 1, 38; v. 1. sero).
    I. A.
    Lit.:

    agros,

    Cic. N. D. 2, 52, 130; Verg. E. 1, 73; Cato, R. R. 6, 1; Dig. 7, 1, 9, § 6; cf.:

    ager diligenter consitus,

    Cic. Sen. 17, 59:

    ager arbustis consitus,

    Sall. J. 53, 1; and:

    consitus an incultus (locus),

    Quint. 5, 10, 37:

    Ismara Baccho (i. e. vino),

    Verg. G. 2, 38:

    vineam malleolo,

    Col. 5, 5, 6:

    arva frumento,

    Curt. 7, 4, 26.— Absol.:

    in alieno fundo,

    Dig. 6, 1, 38:

    in alienum fundum,

    ib. 41, 1, 9.—
    2.
    Transf.:

    arva mūliebria (Venus),

    Lucr. 4, 1107; cf. Sol. 9 fin. —Hence, conserentes dii, who preside over generation, Arn. 5, 169.—
    B.
    Transf., of columns, to plant, set:

    aera (rostra) columnis consita,

    Claud. VI. Cons. Hon. 49.—
    C.
    Trop.:

    (sol) lumine conserit arva,

    strews, fills, Lucr. 2, 211: consitus sum Senectute, * Plaut. Men. 5, 2, 4: caeca mentem caligine Theseus consitus, * Cat. 64, 208.—
    II.
    To sow, plant:

    olivetum,

    Varr. R. R. 1, 24:

    hoc genus oleae,

    Cato, R. R. 6, 1:

    arborem,

    Liv. 10, 24, 5; Curt. 6, 5, 14; 7, 2, 22:

    zizyphum,

    Pall. Apr. 4:

    palmas,

    id. Oct. 12:

    (vitem) Narbonicam,

    Plin. 14, 3, 4, § 43; Cato ap. Plin. 14, 4, 5, § 46.—
    B.
    Transf. (cf. I. B. supra): extra vallum stili caeci, mirabilem in modum consiti, set, Auct. B. Afr. 31.
    2.
    con-sĕro, sĕrŭi, sertum, 3 ( perf. consevisti, Fronto, Ep. ad Ver. 8), v. a., to connect, entwine, tie, join, fit, bind into a whole (syn.: conecto, conjungo, contexo, etc.; class. in prose and poetry; most freq. in the signif. II. B., and in the histt.).
    I.
    In gen.
    A.
    Lit.
    (α).
    With acc. with or without abl.:

    lorica conserta hamis auroque,

    Verg. A. 3, 467; cf.:

    tegumen spinis,

    id. ib. 3, 594 (illigatum spinis, Serv.); cf. Tac. G. 17: monile margaritis gemmisque, * Suet. Galb. 18:

    vincula, quīs conserta erant vehicula,

    Curt. 9, 1, 17; cf.:

    conserta navigia,

    entangled, id. 4, 3, 18:

    scutis super capita consertis,

    overlapping, id. 5, 3, 23:

    rudis arbor conseritur (for navigating),

    Luc. 3, 512; cf. id. 4, 136.—
    (β).
    With acc. and dat.:

    alium (truncum) alii quasi nexu conserunt,

    Curt. 6, 5, 15.—
    B.
    Trop.:

    quid juvat nocti conseruisse diem?

    Ov. Am. 3, 6, 10:

    exodia conserta fabellis Atellanis,

    Liv. 7, 2, 11;

    v. exodium: virtutes consertae et inter se cohaerentes,

    Sen. Ep. 90, 3: ita ordo rerum tribus momentis consertus est, * Quint. 5, 10, 71:

    sermonem,

    to interchange words, converse, Curt. 8, 12, 5; Fronto l. l.—
    II.
    In partic.
    A.
    To join, connect, unite together:

    teneros sinus,

    Tib. 1, 8, 36:

    femur femori,

    id. 1, 8, 26; cf.:

    latus lateri,

    Ov. H. 2, 58.—
    B.
    Esp., to unite in hostility, for contest, to bring together; so most freq. manum or manus, to engage in close combat, to join hand to hand, to join battle:

    signa contulit, manum conseruit, magnas copias hostium fudit,

    Cic. Mur. 9, 20; so Plaut. Mil. 1, 1, 3; Sall. J. 50, 4; Nep. Dat. 8, 4; id. Ages. 3, 6; Liv. 21, 41, 4 al.:

    manum cum hoste,

    Varr. L. L. 6, § 64 Müll.; Cic. Att. 7, 20, 1; Nep. Hann. 4, 2:

    manus inter se,

    Sall. H. 1, 41, 19 Dietsch; Liv. 7, 40, 14; Ov. H. 12, 100:

    manus cum imparibus,

    Liv. 6, 12, 8:

    cum hoste manus,

    id. 21, 39, 3:

    consertis deinde manibus,

    id. 1, 25, 5:

    dextras,

    Stat. S. 1, 6, 60:

    pugnam,

    Liv. 21, 50, 1; cf. id. 21, 8, 7; Tac. A. 2, 10:

    pugnam inter se,

    Liv. 32, 10, 8:

    pugnam seni,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 43:

    proelia,

    Verg. A. 2, 398; Liv. 5, 36, 5; Curt. 8, 13, 12:

    certamen,

    Liv. 35, 4, 2:

    bella,

    Val. Fl. 3, 31:

    bella bellis,

    Luc. 2, 442:

    acies,

    Sil. 1, 339; cf.:

    conserta acies,

    hand-to-hand fighting, Tac. A. 6, 35.— Mid.:

    navis conseritur,

    enters the fight, Liv. 21, 50, 3:

    duo acerrimā pugnā conserti exercitus,

    Val. Max. 3, 2, 1.—Rarely absol.:

    levis armatura ab lateribus cum levi armaturā,

    Liv. 44, 4, 6.—
    2.
    Trop.:

    haud ignotas belli artes inter se conserebant,

    Liv. 21, 1, 2.—
    3.
    Transf., of judicial controversy: manum in jure or ex jure conserere, to make a joint seizure (this was done by the litigant parties laying hands at the same time upon the thing in dispute, each one claiming it as his own): si qui in jure manum conserunt, XII. Tab. ap. Gell. 20, 10, 7: non ex jure manum consertum sed mage ferro rem repetunt, Enn. ib. § 4 (Ann. v. 276 Vahl.); cf. also Varr. L. L. 6, § 64 Müll., and Cic. Fam. 7, 13, 2: ibi ego te ex jure manum consertum voco, etc., I summon you in an action for possession, etc., a judic. formula in Cic. Mur. 12, 26; id. de Or. 1, 10, 41.—Hence, * con-sertē, adv., from consertus, a, um (acc. to I. A.), not used as P. a., as if bound or fastened together, in connection:

    omnia necesse est conligatione naturali conserte contexteque fieri,

    Cic. Fat. 14, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > conserte

  • 10 lingua

    lingua (ante-class. form dingua, like dagrima for lacrima, Mar. Victorin. p. 2457 and 2470 P.; cf. the letter D), ae, f. [Sanscr. jihvā; original Lat. form. dingua; A. -S. tunga; Germ. Zunge; Engl. tongue. Not from the root lih, lich, v. lingo], the tongue.
    I.
    Lit.:

    fac proserpentem bestiam me duplicem ut habeam linguam (of a kiss in which the tongues touched each other),

    Plaut. As. 3, 3, 105:

    lingua haeret metu,

    Ter. Eun. 5, 5, 7:

    in ore sita lingua est, finita dentibus,

    Cic. N. D. 2, 59, 149:

    linguā haesitantes,

    id. de Or. 1, 25, 115:

    linguā properanti legere,

    Ov. P. 3, 5, 9:

    linguā titubante loqui,

    id. Tr. 3, 1, 21:

    quo facilius verba ore libero exprimeret, calculos lingua volvens dicere domi solebat (Demosthenes),

    Quint. 11, 3, 54: linguam exserere, to thrust out the tongue, in token of derision or contempt, Liv. 7, 10: so,

    lingua ejecta,

    Cic. de Or. 2, 66, 266:

    lingua minor,

    the epiglottis, Plin. 11, 37, 66, § 175.—Comically, as mock term of endearment:

    hujus voluptas, te opsecro, hujus mel, hujus cor, hujus labellum, hujus lingua,

    Plaut. Poen. 1, 2, 178; cf. v. 175.—In mal. part.: homo malae linguae, a fellow with a bad tongue, i. q. fellator, Mart. 3, 80, 2; Min. Fel. Oct. 28.—
    II.
    Transf.
    A.
    Since the tongue is an organ of speech, a tongue, utterance, speech, language:

    largus opum, lingua melior,

    Verg. A. 11, 338:

    facilem benevolumque lingua tua jam tibi me reddidit,

    Ter. Hec. 5, 1, 35:

    non tu tibi istam praetruncari linguam largiloquam jubes?

    Plaut. Mil. 2, 3, 47:

    Latium beare divite linguā,

    Hor. Ep. 2, 2, 120:

    lingua quasi flabello seditionis contionem ventilare,

    Cic. Fl. 23, 54:

    linguam continere,

    id. Q. Fr. 1, 1, 13:

    tenere,

    Ov. F. 2, 602:

    moderari,

    Sall. J. 84:

    linguae solutio,

    Cic. de Or. 1, 25, 114:

    linguam solvere ad jurgia,

    Ov. M. 3, 261:

    quidam operarii linguā celeri et exercitatā,

    Cic. de Or. 1, 18, 83:

    ut vitemus linguas hominum,

    id. Fam. 9, 2, 2:

    Aetolorum linguas retundere,

    to check their tongues, bring them to silence, Liv. 33, 3; cf.:

    claudente noxarum conscientiā linguam,

    Amm. 16, 12, 61:

    si mihi lingua foret,

    Ov. H. 21, 205:

    ne vati noceat mala lingua futuro,

    Verg. E. 7, 28: favete linguis, i. e. give attention, " be silent that you may hear," Hor. C. 3, 1, 2; Ov. F. 1, 71:

    linguis animisque faventes,

    Juv. 12, 83:

    nam lingua mali pars pessima servi,

    id. 9, 121:

    mercedem imponere linguae,

    i. e. to speak for pay, id. 7, 149:

    usum linguae reciperare,

    Amm. 17, 12, 10:

    linguā debili esse,

    to stammer, Gell. 1, 12, 2.—Comically: os habeat, linguam, perfidiam, tongue, i. e. readiness in speech, Plaut. Mil. 2, 2, 33. —
    2.
    The tongue or language of a people:

    lingua Latina, Graeca,

    Cic. Fin. 1, 3, 10:

    Graeca et Latina lingua,

    Varr. R. R. 2, 1, 6:

    (Massilia) tam procul a Graecorum regionibus, disciplinis linguāque divisa,

    Cic. Fl. 26, 63:

    quod quidem Latina lingua sic observat, ut, etc.,

    id. Or. 44, 150:

    Gallicae linguae scientiam habere,

    Caes. B. G. 1, 47:

    qui ipsorum lingua Celtae, nostra Galli, appellantur,

    id. ib. 1, 1:

    dissimili linguā,

    Sall. C. 6, 2:

    linguā utrāque,

    i. e. Greek and Latin, Hor. S. 1, 10, 23; so, auctores utriusque linguae, Quint. prooem. 1;

    1, 1, 14: Mithridates, cui duas et viginti linguas notas fuisse,

    id. 11, 2, 50:

    haud rudis Graecae linguae,

    Curt. 5, 11, 4; 5, 4, 4; Nep. Milt. 3, 2:

    Syrus in Tiberim Orontes et linguam et mores vexit,

    Juv. 3, 63.—
    b.
    Dialect, idiom, mode of speech (post-Aug.): illis non verborum modo, sed. linguarum etiam se inter differentium copia est. Quint. 12, 10, 34:

    Crassus quinque Graeci sermonis differentias sic tenuit, ut, qua quisque apud eum linguā postulasset, eadem jus sibi redditum ferret,

    id. 11, 2, 50:

    utar enim historicā linguā,

    Sen. Q. N. 1, 13, 3:

    si philosophorum linguā uti voluissem,

    id. ib. 2, 2, 4.—
    3.
    Poet. of animals. the voice, note, song, bark, etc.:

    linguae volucrum,

    Verg. A. 3, 361; 10, 177:

    linguam praecludere (canis),

    Phaedr. 1, 22, 5.—
    4.
    An utterance, expression:

    lingua secretior,

    a dark saying, Quint. 1, 1, 35.—
    B.
    Of tongue-shaped things.
    1.
    A plant, also called lingulaca, Plin. 24, 19, 108, § 170.—
    2.
    Lingua bubula, a plant, oxtongue, bugloss, Cato, R. R. 40; Plin. 17, 14, 24, § 112.—
    3.
    Lingua canina, Cels. 5, 27, 18 init.;

    and lingua canis,

    App. Herb. 96, the plant hound's-tongue, also called cynoglossos; q. v.—
    4.
    A tongue of land: id promontorium, Cujus lingua in altum proicit, Pac. ap. Gell. 4, 17 fin.:

    lingua in altum mille passuum excurrens,

    Liv. 37, 31, 9; Weissenb. ad Liv. 25, 15, 12:

    eminet in altum lingua, in qua urbs sita est,

    Liv. 44, 11:

    tenuem producit in aequora linguam,

    Luc. 2, 614; cf.: lingua dicitur promontorii genus non excellentis sed molliter in planum devexi, Paul. ex Fest. p. 121 Müll.—
    5.
    A spoonful, as a measure, Plin. 26, 11, 73, § 119 (al. lingulis).—
    6.
    The tongue or reed of a flute, Plin. 10, 29, 43, § 84.—
    7.
    The short arm of a lever:

    vectis lingua sub onus subdita,

    Vitr. 10, 8 (cf. ligula, VII.).

    Lewis & Short latin dictionary > lingua

  • 11 affigo

    adfīgo (affīgo), ĕre, fixi, fixum - tr. -    - adfixet = adfixisset, Sil. 14, 536. [st1]1 [-] attacher, clouer, adapter.    - cruci aliquem adfigere, Liv. 28, 37, 2: attacher qqn à la croix.    - falces adfixae longuriis, Caes. BG. 3, 14, 5: faux adaptées à des perches.    - affigere ad terram, Liv.: clouer sur le sol.    - adfixus Caucaso, Cic. Tusc. 5, 8: (Prométhée attaché au Caucase.    - litteram K ad caput alicui adfigere, Cic. Amer. 57: imprimer sur le front de qqn la lettre K [Kalumnia, calomnie].    - adfixus ad Caucasum, Cic. Tusc. 2, 23 ; attaché au Caucase.    - regem cuspide ad terram adfixit, Liv. 4, 19, 5: il cloua le roi à terre de sa javeline.    - Ithaca in asperrimis saxulis tanquam nidulus adfixa, Cic. de Or. 1, 196: Ithaque fixée comme un pauvre nid sur de pauvres rochers escarpés.    - hiems non patitur (semen) radicem adfigere terrae, Virg. G. 2, 318: l'hiver ne permet pas que [le plant de vigne] fixe ses racines dans le sol.    - affigere flammam lateri, Virg.: mettre le feu aux flancs (d'une tour). [st1]2 [-] au fig. fixer, graver, inculquer.    - alicui tamquam magistro adfxus, Cic. Q. 3, 1, 19: attaché à qqn comme à un maître.    - in exigua ejus (terrae) parte adfixi, Cic. Rep. 1, 26: fixés sur un coin étroit de la terre.    - animis adfigi, Cic. de Or. 2, 357: se fixer dans les esprits.    - aliquid animo adfigere, Sen. Ep. 11, 8: fixer qqch dans l'esprit.    - aliquid memoriae adfigere, Quint. 10, 1, 19: fixer qqch dans la mémoire.    - illud tibi adfige, Sen. Ep. 113, 32: pénètre-toi de ceci.    - affigere litteras pueris, Quint.: graver les lettres dans la mémoire des enfants.
    * * *
    adfīgo (affīgo), ĕre, fixi, fixum - tr. -    - adfixet = adfixisset, Sil. 14, 536. [st1]1 [-] attacher, clouer, adapter.    - cruci aliquem adfigere, Liv. 28, 37, 2: attacher qqn à la croix.    - falces adfixae longuriis, Caes. BG. 3, 14, 5: faux adaptées à des perches.    - affigere ad terram, Liv.: clouer sur le sol.    - adfixus Caucaso, Cic. Tusc. 5, 8: (Prométhée attaché au Caucase.    - litteram K ad caput alicui adfigere, Cic. Amer. 57: imprimer sur le front de qqn la lettre K [Kalumnia, calomnie].    - adfixus ad Caucasum, Cic. Tusc. 2, 23 ; attaché au Caucase.    - regem cuspide ad terram adfixit, Liv. 4, 19, 5: il cloua le roi à terre de sa javeline.    - Ithaca in asperrimis saxulis tanquam nidulus adfixa, Cic. de Or. 1, 196: Ithaque fixée comme un pauvre nid sur de pauvres rochers escarpés.    - hiems non patitur (semen) radicem adfigere terrae, Virg. G. 2, 318: l'hiver ne permet pas que [le plant de vigne] fixe ses racines dans le sol.    - affigere flammam lateri, Virg.: mettre le feu aux flancs (d'une tour). [st1]2 [-] au fig. fixer, graver, inculquer.    - alicui tamquam magistro adfxus, Cic. Q. 3, 1, 19: attaché à qqn comme à un maître.    - in exigua ejus (terrae) parte adfixi, Cic. Rep. 1, 26: fixés sur un coin étroit de la terre.    - animis adfigi, Cic. de Or. 2, 357: se fixer dans les esprits.    - aliquid animo adfigere, Sen. Ep. 11, 8: fixer qqch dans l'esprit.    - aliquid memoriae adfigere, Quint. 10, 1, 19: fixer qqch dans la mémoire.    - illud tibi adfige, Sen. Ep. 113, 32: pénètre-toi de ceci.    - affigere litteras pueris, Quint.: graver les lettres dans la mémoire des enfants.
    * * *
        Affigo, affigis, pen. prod. affixi, affixum, affigere. Ficher à quelque chose, Afficher, Plaquer contre.
    \
        Cruci affigere. Liu. Crucifier, Attacher à clous contre une croix.
    \
        Affigere ad caput literam. Cicero. Fletrir au front d'une lettre chaulde.
    \
        Cuspide ad terram affixit. Liu. L'a fiché en terre de la pointe de son baston.
    \
        Affigere aliquid animo suo familiarius. Quintil. Planter, Ficher, Imprimer quelque chose en son esprit ou memoire.
    \
        Humo affigere particulam diuinae aurae. Horat. Appliquer son esprit aux choses terriennes.
    \
        Lecto affigere aliquem. Horat. Le faire tenir et demourer continuellement dedens le lict.
    \
        Affigere literas pueris. Quintil. Leur faire retenir par cueur.
    \
        Oscula affigere. Claudian. Baiser.
    \
        Affigere, per translationem dictum: vt Affigere dulcedinem animis. Plin. Imprimer en l'entendement, Ficher en l'esprit.

    Dictionarium latinogallicum > affigo

  • 12 arbustum

    arbustum, i, n. [st2]1 [-] lieu planté d'arbres, verger, pépinière, plant d'arbres. [st2]2 [-] Lucr. arbre.
    * * *
    arbustum, i, n. [st2]1 [-] lieu planté d'arbres, verger, pépinière, plant d'arbres. [st2]2 [-] Lucr. arbre.
    * * *
        Arbustum, arbusti. Columel. Un parc d'arbres fruictiers, ou vignes liees aux arbres.

    Dictionarium latinogallicum > arbustum

  • 13 consero

    [st1]1 [-] consero, ĕre, sēvi, consitum (consatum): - tr. - [abcl][b]a - semer, planter. - [abcl]b - ensemencer, planter de.[/b]    - conserere linum, Col.: semer du lin.    - conserere arborem, Liv.: planter un arbre.    - conserere olivetum, Varr.: faire un plant d'oliviers.    - conserere in fundo (in fundum), Dig.: faire des plantations sur une propriété.    - conserere agrum fabâ, Col.: ensemencer un champ de fèves.    - sol lumine conserit arva, Lucr.: le soleil inonde les campagnes de sa lumière.    - conserere leges, Cic.: établir des lois.    - consitus sum senectute, Plaut. Men. 5, 2, 4: je suis accablé par la vieillesse. [st1]2 [-] consero, ĕre, sĕrŭi, consertum: - tr. - [abcl][b]a - réunir, joindre. - [abcl]b - rapprocher hostilement, mettre aux prises.[/b]    - conseritur rudis arbor, Luc.: on assemble des chênes bruts (pour en faire un vaisseau).    - conserere sermonem, Curt.: converser, s'entretenir.    - conserere diem nocti, Ov.: joindre le jour à la nuit, ne pas se reposer.    - conserere manum cum aliquo: en venir aux mains avec qqn.    - conserere cum aliquo, Liv.: en venir aux mains avec qqn.    - cum illa (= fortuna) manum conseruisti, Sen. Ep. 2, 13, 1: tu t'es mesuré avec elle.    - conserere pugnam (proelium, certamen, acies): engager le combat, livrer bataille.
    * * *
    [st1]1 [-] consero, ĕre, sēvi, consitum (consatum): - tr. - [abcl][b]a - semer, planter. - [abcl]b - ensemencer, planter de.[/b]    - conserere linum, Col.: semer du lin.    - conserere arborem, Liv.: planter un arbre.    - conserere olivetum, Varr.: faire un plant d'oliviers.    - conserere in fundo (in fundum), Dig.: faire des plantations sur une propriété.    - conserere agrum fabâ, Col.: ensemencer un champ de fèves.    - sol lumine conserit arva, Lucr.: le soleil inonde les campagnes de sa lumière.    - conserere leges, Cic.: établir des lois.    - consitus sum senectute, Plaut. Men. 5, 2, 4: je suis accablé par la vieillesse. [st1]2 [-] consero, ĕre, sĕrŭi, consertum: - tr. - [abcl][b]a - réunir, joindre. - [abcl]b - rapprocher hostilement, mettre aux prises.[/b]    - conseritur rudis arbor, Luc.: on assemble des chênes bruts (pour en faire un vaisseau).    - conserere sermonem, Curt.: converser, s'entretenir.    - conserere diem nocti, Ov.: joindre le jour à la nuit, ne pas se reposer.    - conserere manum cum aliquo: en venir aux mains avec qqn.    - conserere cum aliquo, Liv.: en venir aux mains avec qqn.    - cum illa (= fortuna) manum conseruisti, Sen. Ep. 2, 13, 1: tu t'es mesuré avec elle.    - conserere pugnam (proelium, certamen, acies): engager le combat, livrer bataille.
    * * *
    I.
        Consero, conseris, pen. cor. conseui, pen. prod. consitum, pen. corr. conserere. Cic. Planter, ou Semer, Pourplanter, Poursemer.
    \
        Conserere agrum generibus pomorum, aut oleis. Colum. Planter.
    \
        Sol lumine conserit arua. Lucret. Le soleil seme et espand sa lumiere sur la terre.
    \
        Baccho aliquem locum conserere. Virgil. Y planter de la vigne.
    II.
        Consero, conseris, penul. corr. conserui, consertum, conserere, Entremesler.
    \
        Bella conserere. Valer. Flac. Semer guerres entre aucuns.
    \
        Conserere certamen. Liu. Batailler, Combatre, S'entrebatre.
    \
        Dextras conserere. Stat. Combatre main à main.
    \
        Diem nocti conserere. Ouid. Conjoindre le jour et la nuict, Faire quelque chose jour et nuict, Continuer jour et nuict.
    \
        Femur semori conserere. Tibul. Mettre cuisse contre cuisse.
    \
        Latus lateri conserere. Ouid. Coucher coste à coste.
    \
        Manum conserere. Cic. Combatre.
    \
        Manum vel manu (vt nonnullis placet) cum hostibus conserere. Cic. Venir en la meslee, et se combatre main à main.
    \
        Puppes consertae. Lucanus. Navires entremeslees.
    \
        Verba conserere. Stat. Composer, Ordonner.

    Dictionarium latinogallicum > consero

  • 14 cribrum

    cribrum, i, n. crible, sas, tamis.    - imbrem in cribrum gerere, Plaut. Ps. 1.1.100: verser de l'eau dans un crible (= perdre son temps, travailler pour rien).    - carnificum cribrum, Plant. Most. 1, 1, 52: gibier de potence.
    * * *
    cribrum, i, n. crible, sas, tamis.    - imbrem in cribrum gerere, Plaut. Ps. 1.1.100: verser de l'eau dans un crible (= perdre son temps, travailler pour rien).    - carnificum cribrum, Plant. Most. 1, 1, 52: gibier de potence.
    * * *
        Cribrum, Cic. Un crible.
    \
        Cribro incernere, vel Succernere. Colum. Cribler.
    \
        Cribro aquam haurire, vel gerere, Prouerbium. Plaut. Perdre sa peine.

    Dictionarium latinogallicum > cribrum

  • 15 ficarius

    fīcārĭus, a, um [ficus] [st1]1 [-] relatif aux figues, qui concerne les figues, de figues. --- Cato. Agr. 48, 2 [st1]2 [-] qui recherche les figues. --- Plin. 11, 118.    - fīcārĭus, ii, m.: marchand de figues. --- Aug. Munich. 2, 19, 72.    - fīcārĭa, ae, f.: plant de figuier. --- Pall. 4, 10, 28.    - Fīcārĭa insula: île près de la Sardaigne. --- Plin. 3, 34.
    * * *
    fīcārĭus, a, um [ficus] [st1]1 [-] relatif aux figues, qui concerne les figues, de figues. --- Cato. Agr. 48, 2 [st1]2 [-] qui recherche les figues. --- Plin. 11, 118.    - fīcārĭus, ii, m.: marchand de figues. --- Aug. Munich. 2, 19, 72.    - fīcārĭa, ae, f.: plant de figuier. --- Pall. 4, 10, 28.    - Fīcārĭa insula: île près de la Sardaigne. --- Plin. 3, 34.
    * * *
        Ficarius, Adiectiuum. Plin. Qui est friand de figues.

    Dictionarium latinogallicum > ficarius

  • 16 planta

    planta, ae, f. [st2]1 [-] plant, rejeton, jeune branche, bouture, bourgeon; arbre qu'on transplante. [st2]2 [-] plante, herbe, légume, végétal. [st2]3 [-] plante (du pied), pied.    - certamina plantae, Sil.: lutte de vitesse.    - non exsurgit in plantas, Sen.: il n'est pas guindé dans sa démarche.    - sutorem supra plantam ascendere vetuit, Val. Max. 8, 12: il ne voulut pas que le cordonnier sortît de sa sphère (qu'il appréciât la statue au-dessus du pied).
    * * *
    planta, ae, f. [st2]1 [-] plant, rejeton, jeune branche, bouture, bourgeon; arbre qu'on transplante. [st2]2 [-] plante, herbe, légume, végétal. [st2]3 [-] plante (du pied), pied.    - certamina plantae, Sil.: lutte de vitesse.    - non exsurgit in plantas, Sen.: il n'est pas guindé dans sa démarche.    - sutorem supra plantam ascendere vetuit, Val. Max. 8, 12: il ne voulut pas que le cordonnier sortît de sa sphère (qu'il appréciât la statue au-dessus du pied).
    * * *
        Planta, plantae. Plin. La plante des pieds.
    \
        Ancipiti figens vestigia planta. Iuuen. Qui craint à marcher ferme, et asseoir son pied, comme un danseur sur corde.
    \
        Ferratae plantae. Claud. Pieds ferrez.
    \
        Planta, de arboribus. Virg. Une plante d'arbre, ou d'herbe.

    Dictionarium latinogallicum > planta

  • 17 plantarium

    plantārĭum, ĭi, n. [st2]1 [-] pépinière, plant. [st2]2 [-] c. plantaria.
    * * *
    plantārĭum, ĭi, n. [st2]1 [-] pépinière, plant. [st2]2 [-] c. plantaria.
    * * *
        Plantarium. Plin. Le lieu où on a planté des plantes.

    Dictionarium latinogallicum > plantarium

  • 18 semen

    semĕn, ĭnĭs, n. [st2]1 [-] semence, graine. [st2]2 [-] sorte d'épeautre. [st2]3 [-] jeune plant, surgeon, bouture. [st2]4 [-] semence des animaux, germe vital. [st2]5 [-] race, souche, origine. [st2]6 [-] postérité, rejeton, descendant; enfant; petit (des animaux). [st2]7 [-] principes (de l'eau, du feu, de l'air...), élément, molécule. [st2]8 [-] germe principe, commencement, origine, cause, source; auteur, instigateur.    - in semen abire (exire), Plin.: porter graine, grener.    - ponere plantâ aut semine, Col.: planter ou semer.    - semen trahere ab... Sil.: tirer son origine de...    - boni seminis pecus, Varr. R. R. 2, 2, 4: un troupeau de bonne race.    - ortus regio semine, Liv.: issu de sang royal.    - marina semina, Col.: alevin.    - semina leonum, Virg.: la race des lions.    - non tulit sua semina... Ov. M. 2, 629: il ne souffrit pas que son fils...    - semina rerum, Lucr.: éléments constitutifs des choses.    - semina aquarum, Lucr.: molécules d'eau.    - semina flammae, Virg.: semences du feu.    - semen malorum omnium, Cic.: source de tous les maux.    - semen bellorum civilium, Cic.: ferment de discordes civiles.    - semen sceleris, Plaut.: artisan de fourberies.    - semina veteris eloquentiae, Tac. Or. 33: la source de l'ancienne éloquence.
    * * *
    semĕn, ĭnĭs, n. [st2]1 [-] semence, graine. [st2]2 [-] sorte d'épeautre. [st2]3 [-] jeune plant, surgeon, bouture. [st2]4 [-] semence des animaux, germe vital. [st2]5 [-] race, souche, origine. [st2]6 [-] postérité, rejeton, descendant; enfant; petit (des animaux). [st2]7 [-] principes (de l'eau, du feu, de l'air...), élément, molécule. [st2]8 [-] germe principe, commencement, origine, cause, source; auteur, instigateur.    - in semen abire (exire), Plin.: porter graine, grener.    - ponere plantâ aut semine, Col.: planter ou semer.    - semen trahere ab... Sil.: tirer son origine de...    - boni seminis pecus, Varr. R. R. 2, 2, 4: un troupeau de bonne race.    - ortus regio semine, Liv.: issu de sang royal.    - marina semina, Col.: alevin.    - semina leonum, Virg.: la race des lions.    - non tulit sua semina... Ov. M. 2, 629: il ne souffrit pas que son fils...    - semina rerum, Lucr.: éléments constitutifs des choses.    - semina aquarum, Lucr.: molécules d'eau.    - semina flammae, Virg.: semences du feu.    - semen malorum omnium, Cic.: source de tous les maux.    - semen bellorum civilium, Cic.: ferment de discordes civiles.    - semen sceleris, Plaut.: artisan de fourberies.    - semina veteris eloquentiae, Tac. Or. 33: la source de l'ancienne éloquence.
    * * *
        Semen, seminis, pen. corr. n. g. a Sero, seris. Colum. Semence.
    \
        Abire in semen. Plin. Venir à semence, Grener.
    \
        Committere semina sulcis. Virgil. Semer.
    \
        Exire in semen. Plin. Grener.
    \
        Spargere semina. Seneca. Semer.
    \
        Semina. Virgil. Plantes et sauvageaulx. Ce sont aussi pepins.
    \
        Deponere semina. Columel. Planter des sauvageaux, ou jeunes plantes de vigne.
    \
        Huius belle semen tu fuisti. Cic. Autheur, Origine, Commencement, Tu as esmeu ceste guerre, Tu en es cause.
    \
        Semen alicuius. Sueton. La generation, La semence, Enge, Engence.

    Dictionarium latinogallicum > semen

  • 19 subsero

    [st1]1 [-] subsĕro, ĕre: - tr. - planter à la place de, renouveler (un plant). [st1]2 [-] subsĕro, ĕre, sertum: - tr. - [abcl][b]a - insérer dessous. - [abcl]b - ajouter (en parlant).[/b]    - subsertus, a, um: Apul. inserré dessous.
    * * *
    [st1]1 [-] subsĕro, ĕre: - tr. - planter à la place de, renouveler (un plant). [st1]2 [-] subsĕro, ĕre, sertum: - tr. - [abcl][b]a - insérer dessous. - [abcl]b - ajouter (en parlant).[/b]    - subsertus, a, um: Apul. inserré dessous.
    * * *
        Subsero, subseris, pen. cor. subseui, penul. prod. subsitum, pen. cor. subserere. Colum. Semer ou planter incontinent apres.

    Dictionarium latinogallicum > subsero

  • 20 tolero

    tŏlĕro, āre, āvi, ātum - tr. -    - dépon. toleror d'après Prisc. 8, 29. [st1]1 [-] au pr. porter, soutenir, supporter.    - aliquem sinu tolerare, Apul. M. 3: porter qqn sur son sein.    - aliquem gremio suo tolerare, Apul. M. 4: porter qqn sur son sein.    - mensula cenae totius reliquias tolerans, Apul. M. 2: une petite table chargée des reliefs de tout le dîner.    - non tolerantes pondus, Plin. 10: ne supportant pas le poids. [st1]2 [-] au fig. supporter, endurer, souffrir, tolérer.    - hiemem tolerare, Cic Cat. 2, 23: supporter le froid.    - militiam tolerare, Cic. Fam. 7, 18, 1: supporter les fatigues militaires.    - magnitudinem mali perferre visu non tolerare, Tac.: ne pas avoir la force d'envisager de ses yeux la grandeur de son infortune. [st1]3 [-] tenir bon, résister.    - tolerat et annos merica (vitis), Plin. 14: le plant merica résiste aussi aux années.    - quo facilius fluctus tolerarent, Tac. An. 2, 6: afin de mieux résister aux vagues.    - Caes. BG. 7, 71, 4. [st1]4 [-] rester, persister; garder, observer (le silence).    - in penatibus isdem tolerare, Tac. An. 4, 40: rester auprès des mêmes pénates.    - silentium tolerare, Apul. M. 4, 10: garder le silence. [st1]5 [-] soutenir, maintenir, sustenter, entretenir; soulager.    - equitatum tolerare, Caes. C. 3, 58, 4: nourrir la cavalerie.    - vitam aliqua re tolerare, Caes. BG. 7, 77, 12: soutenir sa vie au moyen de qqch.    - tolerare vitam colo, Virg.: assurer sa subsistance en filant.    - miles fame absumptus, nisi quos corpora equorum eodem elisa toleraverant, Tac. An. 2: les soldats périrent de faim à l'exception de ceux qui assurèrent leur subsistance avec la chair des chevaux échoués sur ces bords.    - paupertatem eri tolerare, Plaut. Rud. 918: soulager la pauvreté de son maître. [st1]6 [-] soutenir = résister à, combattre.    - famem aliqua re tolerare, Caes. BG. 1, 28, 3: combattre la faim au moyen de qqch.    - cf. Sall. C. 37, 7.
    * * *
    tŏlĕro, āre, āvi, ātum - tr. -    - dépon. toleror d'après Prisc. 8, 29. [st1]1 [-] au pr. porter, soutenir, supporter.    - aliquem sinu tolerare, Apul. M. 3: porter qqn sur son sein.    - aliquem gremio suo tolerare, Apul. M. 4: porter qqn sur son sein.    - mensula cenae totius reliquias tolerans, Apul. M. 2: une petite table chargée des reliefs de tout le dîner.    - non tolerantes pondus, Plin. 10: ne supportant pas le poids. [st1]2 [-] au fig. supporter, endurer, souffrir, tolérer.    - hiemem tolerare, Cic Cat. 2, 23: supporter le froid.    - militiam tolerare, Cic. Fam. 7, 18, 1: supporter les fatigues militaires.    - magnitudinem mali perferre visu non tolerare, Tac.: ne pas avoir la force d'envisager de ses yeux la grandeur de son infortune. [st1]3 [-] tenir bon, résister.    - tolerat et annos merica (vitis), Plin. 14: le plant merica résiste aussi aux années.    - quo facilius fluctus tolerarent, Tac. An. 2, 6: afin de mieux résister aux vagues.    - Caes. BG. 7, 71, 4. [st1]4 [-] rester, persister; garder, observer (le silence).    - in penatibus isdem tolerare, Tac. An. 4, 40: rester auprès des mêmes pénates.    - silentium tolerare, Apul. M. 4, 10: garder le silence. [st1]5 [-] soutenir, maintenir, sustenter, entretenir; soulager.    - equitatum tolerare, Caes. C. 3, 58, 4: nourrir la cavalerie.    - vitam aliqua re tolerare, Caes. BG. 7, 77, 12: soutenir sa vie au moyen de qqch.    - tolerare vitam colo, Virg.: assurer sa subsistance en filant.    - miles fame absumptus, nisi quos corpora equorum eodem elisa toleraverant, Tac. An. 2: les soldats périrent de faim à l'exception de ceux qui assurèrent leur subsistance avec la chair des chevaux échoués sur ces bords.    - paupertatem eri tolerare, Plaut. Rud. 918: soulager la pauvreté de son maître. [st1]6 [-] soutenir = résister à, combattre.    - famem aliqua re tolerare, Caes. BG. 1, 28, 3: combattre la faim au moyen de qqch.    - cf. Sall. C. 37, 7.
    * * *
        Tolero, toleras, penul. corr. tolerare. Plaut. Endurer, Tolerer, Porter patiemment, Souffrir.
    \
        Tolerare se. Corn. Nepos. Se nourrir et sustenter.
    \
        Tolerare sua pecunia milites. Plinius. Souldoyer, Nourrir, Entretenir.
    \
        Famem tolerare. Caesar. Se soustenir par manger, Subvenir à la faim, Avoir de quoy se garder d'avoir faim.
    \
        Hyemem tolerare. Plin. Passer l'hyver, Porter et endurer l'hyver.
    \
        Impensas tolerare. Plin. Soustenir la despense, et y fournir.
    \
        Laborem tolerare. Plin. Labourer.
    \
        Laborem militarem tolerare. Cicero. Porter et endurer le travail de guerre.
    \
        Militiam tolerare sub magistro. Virgil. Passer et endurer le temps de la guerre.
    \
        Passus centum sexaginta tolerare. Plin. Fournir à la course de CLX pas, Courir CLX pas sans s'arrester.
    \
        Pondus alicuius tolerare. Horat. Soustenir le faiz et la charge.
    \
        Sitim tolerare. Plin. Endurer la soif.
    \
        Sitim, famemque tolerare. Ouid. Porter et endurer la faim et la soif sans defaillir.
    \
        Sumptus tolerare. Cic. Supporter, Soustenir.
    \
        Vitam tolerare. Tacit. Vivre.
    \
        Vitam tolerant agros exercendo. Tacit. Ils vivent de labour.
    \
        Eorum corporibus qui aetate inutiles ad bellum videbantur, vitam tolerauerunt. Caesar. Ils vescurent et se nourrirent de, etc.
    \
        Tolerare vitam colo. Virgil. Gaigner sa vie à filer.
    \
        Nobis inter nos nostra vitia toleranda. Cic. Nous debvons supporter entre nous les faultes et imperfections les uns des autres.
    \
        Toleratu difficilis. Cic. Difficile à porter et endurer.

    Dictionarium latinogallicum > tolero

См. также в других словарях:

  • plant disease — ▪ plant pathology Introduction       an impairment of the normal state of a plant that interrupts or modifies its vital functions.       All species of plants, wild and cultivated alike, are subject to disease. Although each species is… …   Universalium

  • Plant breeding — is the art and science of changing the genetics of plants in order to produce desired characteristics.[1] Plant breeding can be accomplished through many different techniques ranging from simply selecting plants with desirable characteristics for …   Wikipedia

  • Plant hormone — Plant hormones (also known as phytohormones) are chemicals that regulate plant growth. Plant hormones are signal molecules produced within the plant, and occur in extremely low concentrations. Hormones regulate cellular processes in targeted… …   Wikipedia

  • Plant physiology — is a subdiscipline of botany concerned with the function, or physiology, of plants.Salisbury, Frank B. Cleon W. Ross, 1992. Plant physiology , 4th ed. (Belmont, California: Wadsworth Publishing). ISBN 0 534 15162 0] Closely related fields include …   Wikipedia

  • Plant morphology — (or phytomorphology) is the general term for the study of the morphology (physical form and external structure) of plants. [Raven, P. H., R. F. Evert, S. E. Eichhorn. Biology of Plants , 7th ed., page 9. (New York: W. H. Freeman, 2005). ISBN 0… …   Wikipedia

  • Plant virus — Plant viruses are viruses affecting plants.Plant viruses, like all other viruses, are obligate intracellular parasites that do not have the molecular machinery to replicate without the host. The plant viruses are defined as viruses pathogenic to… …   Wikipedia

  • Plant breeders' rights — (PBR), also known as plant variety rights (PVR), are intellectual property rights granted to the breeder of a new variety of plant (or to another person or entity that can claim title in the new plant variety by, for example, agreement with the… …   Wikipedia

  • plant — [ plɑ̃ ] n. m. • XIVe « action de planter »; de planter 1 ♦ Techn. Ensemble de végétaux de même espèce plantés dans un même terrain; le terrain ainsi planté. ⇒ pépinière, planche, plantation. Un plant d arbres, de rosiers. Acheter des plants chez …   Encyclopédie Universelle

  • Plant tissue culture — is a practice used to propagate plants under sterile conditions, often to produce clones of a plant. Different techniques in plant tissue culture may offer certain advantages over traditional methods of propagation, including:* The production of… …   Wikipedia

  • Plant anatomy — or phytotomy is the general term for the study of the internal structure of plants. While originally it included plant morphology, which is the description of the physical form and external structure of plants, since the mid Twentieth Century the …   Wikipedia

  • Plant taxonomy — is the science that finds, describes, classifies, identifies, and names plants. It thus is one of the main branches of taxonomy. Plant taxonomy is closely allied to plant systematics, and there is no sharp boundary between the two. In practice,… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»